ค้นหาหมวดอักษร ข
ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน
ความหมายของคำว่า ' ขม่อม '
ขม่อม หมายถึง [ขะหฺม่อม] น. ส่วนของกะโหลกอยู่ตรงแนวกลางศีรษะ แต่ต่ำกว่าส่วนสูงสุดลงมาใกล้หน้าผาก ในเด็กแรกเกิดจนถึง ๒ ขวบส่วนนี้จะมีเนื้อเยื่ออ่อนปิดรอยประสานกะโหลกที่ยังเปิดอยู่ หลังจากนั้นเนื้อเยื่ออ่อนนี้จะกลายเป็นกระดูก, โดยปริยายหมายรวม ๆ ว่า หัวเช่น เป่าขม่อม ลงขม่อม, กระหม่อม ก็ว่า.
คำที่ใกล้เคียงกัน
ขม่อมบาง
(สํา) ว. เจ็บป่วยง่าย เช่น เขาเป็นคนขม่อมบาง ถูกนํ้าค้างหน่อยก็เป็นหวัด, กระหม่อมบาง ก็ว่า.
ขมอย
[ขะมอย] น. หลาน, ลูกหลาน, เช่น ขมอยเมือเฝือแฝกหญ้ายุงชุมฉ่าฝ่าเหลือบฝูง. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์). (ข. กฺมวยว่า หลาน, ลูกของพี่หรือของน้อง).
ขมัง ๑
[ขะหฺมัง] น. พรานธนู. (ข. ขฺมาน่).
ขมัง ๒
[ขะหฺมัง] (โบ) ว. แรง, แข็งขัน, เช่น สองอาจแข็งขมังขึ้น แบ่งให้กันเสมอ. (กําสรวล).
ขมับ
[ขะหฺมับ] น. ส่วนที่อยู่หางคิ้วเหนือกระดูกแก้มทั้ง ๒ ข้าง.
ขมา
[ขะมา] ก. กล่าวคําขอโทษ เช่น ไปขมาศพ. น. การยกโทษให้เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งยอมรับผิด เช่น ขอขมา, ษมา ก็ใช้. (ป.; ส. กฺษมา).
ขม้ำ
[ขะมํ่า] ก. เอาปากงับกินเร็ว ๆ (ใช้แก่สุนัขเป็นต้น ถ้าใช้แก่คนถือว่าเป็นคําไม่สุภาพ).
พจนานุกรมไทย-ไทย ออนไลน์